وینسترول چیست و چگونه عمل می کند.

وینسترول

وینسترول عمر فعالی حدود ۴۸ ساعت دارد و در دسته دارویی استروئید های آنابولیک قوی / آندروژنیک ( تزریقی ) دسته بندی می شود . در صورت اصل بودن وینسترول عوارضی مثل آکنه ، احتباس آب ، فشار خون بالا به ندرت دیده می شود ولی خاصیت سمی برای کبد در صورت تزریق دارو را دارد .

شکل تزریقی استانوزولول در واقع یک نوع استروئید محلول در آب مشتق از DHT می باشد . هر دو شکل خوراکی و تزریقی وینسترول ۱۷ آلفا- الکیله هستند؛ البته این مسئله باعث می شود که فرم تزریقی دارو برای کبد نسبتاً سمی بوده و فرم خوراکی نیز در دوز های بالا برای کبد مشکل ساز گردد.

وینسترول

البته باید یادآوری کنم که وینسترول تزریقی فرقی با نوع خوراکی آن ندارد ! درست به همین دلیل است که بسیاری از ورزشکاران ، وینسترول تزریقی را به شکل خوراکی هم می کنند . حتماً می پرسید چرا کسی باید چنین کاری بکند ؟ خوب همه استروئید های ۱۷ آلفا – الکیله ، وقتی به منظور غیر فعالسازی از کبد عبور می کنند ، باعث افزایش چشمگیری در نرخ تولید ۱- IGF می گردند . در حقیقت ، درست به همین دلیل است که مصرف روزانه ۳۰ میلی گرم دیانابول به شکل خوراکی ( یعنی کلاً ۲۱۰ میلی گرم در هفته ) معمولاً افزایش تستسترون انانتات به بار می آورد .

استانوزولول ، استروئیدی با خواص آنابولیک قوی و اندروژنیک متوسط می باشد که افزایش چشمگیری را در سنتز پروتئین ایجاد نموده و احتباس نیتروژن را بهبود می بخشد . از آنجا که وینسترول به استروژن تبدیل نمی شود . مواردی مثل ژینکوماستی ، احتباس آب و ذخیره چربی با الگوی زنانه ایجاد نمی کند . برای دستیابی به بهترین نتایج ضروریست تا در کنار استفاده از استانوزولول ، از یک رژیم غذایی پرپروتئین حاوی ۳/۳ الی ۴/۴ گرم پروتئین به ازای هر کیلو از وزن بدن در طول روز استفاده شود . و به همین دلیل است که بسیاری از ورزشکارانی که استروئیدها را با رژیم های آبگوشت و کوکوسبزی مصرف می کنند ، فقط به عوارض جانبی آن دست می یابند !!!

 

استانوزولول برای دوره های افزایش وزن سریع مناسب نبوده و معمولاً به عنوان دارویی شناخته می شود که پیشرفت آهسته ، مداوم ، با کیفیت و ماندگاری را در حجم خالص عضلانی ایجاد می نماید . خیلی ها وینسترول را در دوره های دارویی قبل از مسابقه مورد استفاده قرار می دهند ، چون این استروئید به طور مداومی موجب افزایش سطح سختی عضلات می گردد . زمانی که مصرف وینسترول با تزریق دوزهای متوسط پارابولان همراه گردد نتایج حاصله بسیار چشمگیر خواهد بود . همچنین بسیاری از ورزشکاران از مسترون ، اکویی پویز ، یا تستسترون پروپیونات / تستسترون سوسپانشن هم کمک گرفته و مسئله احتباس آب و آروماتیزاسیون را نیز با افزودن یک آنتی استروژن حل می کنند .

مصرف وینسترول اغلب در میان خانم ها هم مشاهده می شود . این ورزشکاران معمولاً از دوزهای کم وینسترول کمک گرفته و در این حالت ، با عوارض جانبی مردانه هم مواجه نمی شوند. البته موارد نادری هم وجود دارد که برخی از این خانم ها دوز مصرف را پابه پای مردان افزایش می دهند . استفاده از اکساندرولون و یا دورابولین در کنار استانوزولول موجب دستیابی به حجم خشک بسیار با کیفیتی در ورزشکاران زن می گردد.

اکثر ورزشکاران ، مصرف روزانه ۱۰ الی ۲۰ میلی گرم وینسترول خوراکی را ترجیح می دهند ، یا اینکه به سراغ نوع تزریقی رفته و یک چهارم یا یک دوم از آن را به شکل خوراکی میل می کنند . روش مصرف خوراکی وینسترول تزریقی نیز بدین شکل است که یک میلی لیتر از آن را با ۹ میلی لیتر آب ترکیب نموده و به محلولی دست می یابید که هر میلی لیتر آن برابر با ۵ میلی گرم استانوزولول می باشد ! عجب نبوغی !

از آنجا که استانوزولول موجب افزایش قدرت قابل توجهی می گردد ، در بسیاری موارد به عنوان بخشی از دوره های حجم نیز بکار گرفته می شود . بسیاری از مصرف کنندگان مبتدی و افراد مسن از استانوزولول برای دوره دوم شان بهره گرفته و با مصرف همزمان پریموبولان دپو یا دکادرابولین در کنار آن به پیشرفت های چشمگیری دست یافته اند .

خیلی از ورزشکاران سطح بالا هم گزارش کرده اند که با مصرف همزمان استانوزولول و تستسترون سوسپانشن به افزایش حجم و قدرت بسیار خوبی دست پیدا نموده اند . البته لازم به ذکر است که دوز مصرف داروی این افراد بسیار بالاتر از اندازه های نرمال بوده است ، به طوری که برای هر کسی کاربرد ندارد .

و بنده نیز بخاطر بعضی از مسایل از گفتن دوز مصرف خوداری نمودم .

نکته : برخی از وینسترول های تقلبی موجود در بازار سیاه حاوی تستسترون سوسپانشن هستند ؛ پس اگر با ژینکوماستی مواجه شدید باید بدانید موضوع از چه قرار است